Three inaugurations and still no FOOD

Hello there all, first I'll write in Dutch and then in Italian, so evryone can follow me.

NEDERLANDS
gisteren drie openingen bezocht. Zoals ik al eerder vermeldde eerst Espacio Pitingo, dan kunstacademie, als laatste Alliance Francaise.
In espacio Pitigno waren installaties, een video en een overzichttentoonstelling van een Peruaanse kunstenares met veel foto's. Uiteindelijk bleek de plek veel 'chick-er' dan gedacht. Ik verwachtte een soort afgebroken W139, echter was het eenhele deftige bedoelingen. elke gast moest zich bij de ingang melden bij bewapend agenten. Met de dag neemt hier de politie oop straat toe. Niks zorgelijks want de sfeer is erg ontspannend. Veel politie op straat is voor mij als ex-kraker erg wennen, maar het kan erg handig zijn als je verdwaalt!
Terug naar Pitigno, eenhoop Boliviaanse chick's also. En alweer Sol, Valeria en Norma. Ik groet hen allen hartelijk. Ook is er gelukkig Macheca, de leuke directrice. Als beloofd geef ik haar eenboekje van mijn serie Breitner en een kaartje. Zij is heel blij ermee. Iets later ga ik naar Sol Mateo en dank hem voor ales, vermeld hem dat ik Patricio eerdaags zal bellen en geef hem ook een boekje. Hij reageert lichterlijk spastisch van moet ik jou werk aan andere laten zien. ik blijf heel beleefd lachen en zeg hem dat dit boekje als dank van mij voor hem is. ebn dat hij ermee kan doen wat hij wilt! Hij lacht eindelijk terug, we babbelen een beetje en gaan ieder weer onze eigen weg.

Leer een andere prijswinnaar kennen, een Boliviaanse kunstenaar ik meen Roberto Rodrigez, of zoiets. Ja ik blijf slecht in namen onthouden.
Heel leuk gesprek, eindelijk enbeetje lucht. er volgt na lang wachten en veel dorst een openingswoord en dan eindelijk drankjes met pinda en blokkjes kaas!!!! Wie had dat gedacht. Deze ruimte bevindt zich on top of the hill, dus het was eenhele klim. Ik was minstens een half uur buiten adem, een nuttige conversatie was hierdoor onmogelijk.

Ik zie Simone Rudolf en ga naar haar toe. Zij is de assistente van Patricia Tordoir, vand e fundacion esART, en tevens werkzaam voor het Goethe instituut. Vanaf het begin botert het niet tussen ons, zeg maar gerust dat ik me kapot erger...enfin ik zal netjes blijven.
Ik zeg haar dat ik Patricio eerdaags zal bellen maar dat ik ook graag met Ewwel (vrouwelijke schilderes) wil praten. Ze wordt heel zenuwachtig en bijna bang, stotterend zegt me al haar hulp af en zegt dat ik alles via SIART organisatie moet doen. Ik kon bijna uit mijn vel springen. echter haalde ik heeeeeel diep adem en zei dat ik niks stikkem ga doen. Ik herhaalde nogmaals dat Patricia Toridoir alk haar hulp had toegezegd en dat ik anders haar zou mailen. Uiteraard heb ik deze boodschap diplomatischer verpakt. en dat ik dit ook met Sol zal bespreken. Na het noemen van Patricia . naam werd ze opeens heel schichter. daty had ze niet verwacht. Wat een onervaren iemand. eerst zegt ze me alle medewerking op, maar zodra ik met groot geschut aan kom krimpt ze geheel ineen. Wat zijn mensen toch raar en erg gevoelig voor macht. Ja Patricia is een diplomaatsvrouw en kent alle belangrijke mensen hier t/m de regering. Ikheb het geluk datzij mijn project helemaal super vind. ook had ze me aangeraden niet met Patricio Crooker te gaan werken, maar eerder met Ewel. Zodoende volg ik haar advies op.
Dus deze confrontatie was goed voor mij. Ik het Simone uiteindelijk wel gegroet en gezegd 'we keep in touch'. Altijd alle openingen open houden!
Toen naar de kunstacademie, daar Carlos getroffen en Lily Varnic ontmoet. Zij woont in London en is Servisch van afkomst. Leuk emeid! Goede tips gehad voor websites. Het netwerken gaat erg goed hier. Ondaks het gebrekkige Spaans.
Toen naar Alleance Francaise. Hier waren videos te zien van een franse kunstenaar. helaas scheen de zon zo erg dat je niks kon zien. de tweede installatie, die in het Bistro van de Alleance had moeten staan, was verwijderd. De canades kunstenaar die heeft het werk terug getrokken toenhij zag dat zijn werk in een Bistro stond.

Smane met MAchecha, Carlos, Lilly en twee Boliviaanse kunstacademie studenten zijn we eenhapje gaan eten in een soort junkfood plaza. Ik heb wel heerlijke spinaziesoep gegeten, eindelijk groenten!!!
Toen koffie in eenheel amerikaans achtige cafe op een chicque plein. Iedereen is hier in de ban van Halloween, dus al het personeel verkleed en geschminckt als draken, vampieren, heel absurd. we hebben hier lang gepraat over kunst. Inmiddels waren enkel Machehca, Carlos, Lily en ik over gebleven.
Machecha directrice van het Tambo museum, was erg onder de indruk van Lily en mij, ze zei dat e haar best zou doen om wat doeken van ons te verkopen. Dat zou super zijn. Machecha heeft in Brussel gestudeerd en spreekt gelukkig eenbeeetje engels, dioch ik communiceer met haar in het Italiaans.

Later ben ik gaan lopen met Lily, terug nar het centrum, we zijn via een internetcafe gestopt, waarvan ik die tiental mailtjes heb verzonden.

Ik bel nog met Alejandro, helaas staat zijn voice mail aan, ik spreek wat in. Hopende dat hij me terug zal bellen.

Het was een fikse wandeling, beide buiten adem. Omdat we heel nodig naar de WC moesten zijn we langs Casa Espagnol gegaan. Hier had ik geluncht met de hele SIART organisatie en kunstenaars. We belandden in een dansschool van deze casa. Hier troffen we een prachtig Flamingo les aan, we hebben even eengratis voorstelling ge3had, zag er super goed uit, in Flamingo klederdracht en al.
Toen was het bijna 19 uur, dus haastten we ons naar de Museo Etnografico e Folclore, of zoeiets, om een Franse opening te bezoeken.
We zijn de eerste gasten, hebben erg dorst en honger maar we mogen nog niks nuttigen. Gelukkig komen Roberto en de Duitse kunstenaar, uit Berlijn, vergeet ook hier steeds zijn naam, het was iets van Karl oder Heinrich. We babbelen. Alejandro belt me terug. Hij heeft eindelijk Mercedes te pakken gekregen.
Alejandro en ik kunnen woensdag=dag van de doden, eindelijk met haar kennis gaan maken.
Het leuke hier aan is dat we geen adres hebben. we moeten een taxi vanhet bedrijf ALFA nemen, en dan tegen de chauffeur zeggen dat we naar Mercedes willen. Iedere chauffeur van dit bedrijf weet precies waar ze woont. Ook weer zo leuk. Ook weet ik inmiddels dat ik donderdag mag poffertjes bakken in Delia Gambarte voor ongeveer 100 kids!!!! Yodoelotiehoetoeeeee, kan na deze trip geen poffertje meer zien.

Morgen is dus alle dicht -2 november= dag van de doden, vandaag moet ik wat boodschappen doen, melk bloem, eieren en tekenpapier.

Enfin weer terug nara de Franse opening waar zeker heel veel hapjes te verwachten waren. Het werd bere gezelig, ik zag mijn nues passeren:
kaastortilles+kaviaar,
kippenboutjes+gaucamole,
gevulde bladerdeeghapjes+ragu,
toastjes met pate
en uiteindelijk iets met tonijn!
Tsja eureka lang leve de bourgondische keuken van de Fransen. Gelukkig ws de wijn erg lekker,maar na het 2e glas moest ik stoppen. door de hoogte slaat de alcohol twee keer zo hard aan.
Ik begon al alles dubbel te zien van de HONGER!!!
Gelukkig was het gezelschap erg leuk. Ook kwam ik ICIA tegen, een eerste jaars studente kunstacademie die goed engels spreekt. Morgen ochtend ga ik met haar en watvrienden langs de grootste begraafplaats. Omveel foto's te nemen van de todos dei morte. Kan enkel maar kort omdat ik dan tegen 11.30 met Alejandro naar Mercedes ga.

De opening sluit zo tegen 21 uur, ik smeek of er iemand mee gaat eten, maar iedereeen is ruim gevuld door deo verdaad aan Franse hapjes, GRRRRRR> Uiteindelijk gaan we meteengroep of 15 man/vrouw naar een kroeg wara ze gelukkig ook piza alla piastra hebben. Ik heb nog nooit zo genoten van een pizza met olijven en tomaat, echt SUPER lekker!!!!! De bodem was meet een soort tortilla/piadina achtig iets maar het was goddelijk. Ik heb ook mijn eerst LaPaz bier genuttigd iets van HUAPI bier. Ook heerlijk. we hebben gebabbeld, gediscussieerd over LaPaz, de politiek van Bolivia, kunst en andere zaken. Tot ca. 24 uur en dan met taxi naar het hostel, laatste nacht in Hostel Republica.

Oh ja als alles goed gaat komt KLAARTJE toch een paar dagen naar La Paz, leuk he Miriam!!!! Als ik haar ontmoet zal ik haar fotograferen enhara foto ook uploaden.

ITALIANO
ciao cari qui io mi deiverto da matti, ieri ho visitato quattro mostre, tre inaugurazioni di giorno en di sera una inaugurazione Frances. Speravo di trovare cibo vegetariano, ma purtroppo il cibo era classico e raffinata alla Francese, con caviale, pesce e carne. Che sciagura qui, il cibo e difficile. Per fortuna comincio a conoscere gente del luogo cosi mi faccio dare nomi di bevande e piatti tipici di LaPaz e anche vegetariani.
Sono molto impegnata a organizzare la festa con poffertjes nella scuola con orfani ammalatie. Li cucinero per ca. 100 bambini i POFFERTJES tipici Olandes. Poui chiedero' ai bambini di disgnare la loro citta'. Per fortuna ho sentito ieri che posso fare questa cosa giovedi prossimo e domani incontrereo finalmente la diretrice della scuola. Per fortuna viene anche Alejandro, lui mi fa da traduttore, e forse c'e anche la figl;ia della Mercedes,lei parlo Tedesco. In un modo o l'altro potremo communicare.
DA un giorno siono del tutto abbituata al'altezza, solo bere l'alcohol non e da consigkliare, perche un bicchiere di vino e come se bevessi 4 bicchieri.
Incontro sempre piu gente e artisti, tutti si cambiano carte da visita. Sto anche conoscendo sempre meglio la diretrice del museo Tambo, e il museo piu interessante qui perche fa vedere opere attuali e molto interessante. Sono fortunata che mi hanno esposto i miei quadri proprio li!!! LA ditrettrice mi ha detto di fare il suo meglio per poter vendere iuno dei mieie quadri, mi ha detto che telefonera della gente. Io lo spero ma non ci conto su, perche ora mai ho scoperto che motla gente e' gentile ma non del tutto affidabile.
tentero di scrivere anche in Italiano, grazie Anna, Lorenzo e Enzo dei vostri messaggi, mi fa piacere. Sai questo trucco di usare questo WEBLOG e una cosa motlo bella da fare e anche quasi come un gioco, che se inizi non vuoi piu fermarti. Spero di riuscire a mettere su anche delle foto!
Per adesso mi fermo! A prestissimmo.
bacioni baukje